Reisverhalen

Beste Hab en Moe,

We zijn weer in een hotel aangeland, vandaar de mogelijkheid om weer eens een

iemeeltje te versturen. Gisteren hebben we na veel vijven en zessen onze camper in Las

Vegas terug gebracht. Heerlijk zo’n huiskamer op wielen inclusief keuken, gasoven,

microwave oven, toilet, douche en zelfs een zolder. We dachten zelf een nogal grote

camper te hebben (bijna acht meter lang en vier meter hoog), maar wat sommige

Amerikanen als camper betitelen, daar is bus 35 niets bij vergeleken. Een ontzettend

lange en hoge autobus, waarin een hele schoolkklas gemakkelijk een wekenlang

schoolreisje kan houden, voorzien van alles wat wij al hadden, aangevuld met vaatwasser,

breedbeeld televisie, zithoek, staande schemerlamp en electronisch openhaardvuur. Zo

gauw ze stil staan wordt de rijdende bungalow automatisch waterpas gezet en blijkt er

een soort serre uit de zijkant van bus 35 te komen: een zijkamer erbij. Vervolgens wordt

er een kamerbreed tapijt voor de bungalow uitgerold en worden er de nodige stoeltjes op

neergezet. Voor iedere inzittende een stoel, waarbij de leeftijd van de inzittende de

grootte van de stoel bepaald. Daarna wordt er een soort kerstverlichting om de inmiddels

automatisch uitgerolde zonneluifel geinstalleerd. Je verwacht ieder moment een opblaas

kerstboom of een doe-het-zelf kerstman. Nadat alles gereed is gaat iedereen weer naar

binnen en kijken dan naar de breedbeeld televisie, waarbij gebruik gemaakt wordt van de

reeds buiten geplaatste mobiele schotelantenne (moest nog handmatig neergezet worden:

hier valt nog iets te verbeteren). Vaak zitten er slechts drie mensen in deze wonderen van

moderne gemakzucht: opa, oma en een altijd te dikke kleinzoon (heel opmerkelijk het lijkt

wel alsof Amerikaanse grootouders geen kleindochters hebben). Jullie begrijpen dat we

met de nodige verbazing en het nodige gegniffel deze cultureshock ervaren hebben.

We zullen onze camper wel missen: het kabaal als we een door een diepe kuil reden, de

openvliegende laatjes bij elke scherpe bocht die we maakten, het nerveuze gepiep als we

achteruit rijden, maar vooral het gemak waarmee de kindertjes tijdens de rit zich door de

wagen kunnen bewegen en elkaar dwars kunnen zitten.

Op dit moment zijn we in Bakersfield aangeland. Dat ligt in het midden van Californie.

Gisteren een nogal lange tocht (ongeveer 700 kilometer) vanuit Las Vegas hier naartoe

ondernomen. Door nogal wat perikelen bij het ophalen van onze huurauto (we gingen

onze auto ophalen bij een vestiging van de verhuurder in het centrum van Las Vegas,

maar de huurauto bleek klaar te staan bij het vliegveld!), hebben we pas laat afscheid

genomen van Las Vegas. We zijn uiteindelijk pas half twee in de middag vertrokken. Het

verschil tussen Las Vegas en de omliggende omgeving is enorm: het ene moment zit je nog

in het centrum van een groot, krankzinnig, druk, commercieel uitgaanscentrum, waar alles

te koop is, je rijd tien kilometer en je zit in een volslagen onbewoonbare, desolate en kale

woestijn. Hooguit na honderd kilometer een zwaarbewaakte Amerikaanse gevangenis

(het is op dit stuk verboden ‘hitchhikers’ op te pikken. Ook zie je hier en daar nog in de

verte een bouwval van een krot, dat dienst doet als woning van een verdwaalde Palute

indiaan. Leuk is wel dat die indianen soms langs de weg een aantal vervallen

brievenbussen hebben staan. Denk dat je op deze plek weinig last hebt van overbodige

folders in je brievenbus.

Ons doel was om op onze rit van Las Vegas terug naar Califonie, door Death Valley te

rijden. Dit is een gebied waar, afgezien van een aantal ratelslangen en schorpioenen, door

geen enkel levend wezen bewoond wordt. Het warmste gebied (het was een relatief

koude dag: 104 graden Fahrenheit oftewel ongeveer VEERTIG graden Celsius) en het

laagste gebied (190 voet onder zeeniveau oftewel ongeveer ZESTIG meter onder

zeeniveau (en we dachten nog wel dat Alexanderpolder zo laag was)) van de Verenigde

Staten. Het is een geweldig natuurschoon, bergketens in allerlei kleuren, zandduinen met

kleine beginnende tornado’s (twisters), zoutvlaktes, verdroogde moddervlaktes en alles in

de meest prachtige en afwisselende kleuren. Vaak in de zinderderende hitte uitgestapt

omdat een en ander weer vastgelegd moest worden op de gevoelige plaat. (Judith is

inmiddels al weer aan haar tiende fotorolletje bezig). Mooier nog dan de overweldigende

natuur zijn de benamingen van de gebieden die de onherbergzaamheid en de dreiging van

de omgeving perfect weerspiegelen: Stovepipe Wells, Furnace Creek, Devil’s Golfcourse,

Devil’s Cornfield, Dante’s View, Funeral Mountains. Heet, dreigend en angstaanjagend.

Kortom, we hebben genoten.

Uiteindelijk om half negen in Bakersfield gearriveerd. Hotel gevonden met een “Deluxe

Continental Breakfast”. Dit bestaat dan uit een bak slootwater, aangevuld met klef,

geglazuurd gebak, dat vanwege het suikergehalte ongetwijfeld gesponsoord wordt door

de lokale tandarts organisatie. De koffie is meer dan smerig. Hoe groot je kop ook is,

de bodem is altijd zichtbaar.

De kinderen liggen op een eigen kamer en amuseren zich daar prima. Kijken natuurlijk

veel te lang televisie (ongeveer vijftig verschillende kanalen beschikbaar). Overigens is er

voor ons soms ook veel kijkgenot op televisie.

Zo zijn er zenders die alleen maar weerberichten uitzenden: Weatherchannel vierentwintig

uur per dag hoge- en lagedruk gebieden, terugblikken en voorspellingen, neerslag- en

zonprognoses, thunderstorm expectations, hoogste en laagst gemeten temperaturen, travel

advises. Vierentwintig uur lang informatie, slechts onderbroken door de broodnoge

commercials.

Uiteraard ook zenders die gewijd zijn aan de religie. De televisiedominee is hier tenslotte

uitgevonden. Het zijn altijd welvarende, gezette vijftigers met een volle bos haar , zonder

bril of snor (helaas geen baantje voor Gertjan dus), in een donker kostuum met een veel

te dure stropdas. Tijdens de dienst wordt vooral de nadruk gelegd op het feit dat het

heilswerk dat verricht wordt veel geld kost. Het overmaken van de financiele bijdrage is

de essentie van de liturgie. Zonder te tellen is duidelijk dat het woord “geld” meer

gebezigd wordt dan “liefde” of “geloof”. Je ziet de televisiedominee in gedachten na afloop

van de dienst vertrekken in hun grote wagens naar hun grote bungalows, om voor de

open haard een goed glas whiskey te drinken. Tijdens zo’n uitzending worden ze vaak

bijgestaan door een stel volgelingen, die zoveel mogelijk op de baas proberen te lijken, en

ongetwijfeld op een of andere manier meeprofiteren van het heilswerk van de Grote

Geldklopper. Met koppen waar het gironummer vanaf straalt, bedelt welvarend Amerika

zich zo een weg naar een eigen zwembad en dure auto. Tijdens een uitzending blijft altijd

het telefoonnummer in beeld dat gebeld moet worden om geld over te maken. Ook is

altijd de vrouw van de dominee in beeld. Met een door periodieke facelift

strakgestrokken mond, moet zij de weldaad en de liefde belichamen, die haar man maar

niet uit wil stralen. Kortom hier kunnen we ook al uren met verbazing naar kijken.

Het moge duidelijk zijn, dat we ons in dit land van Duizend Mogelijkheden nog steeds

kostelijk (jammergenoeg verre van kosteloos) (overigens is het in de nieuwe spelling nu

kostenlijk en/of kostenloos: we weten het niet meer) amuseren. Vandaag op pad naar

Sequoia National Park. Reusachtige bomen: een soort omgekeerde bonzai. Typisch

Amerikaans: alles moet groter en indrukwekkender.

Gertjan en Judith

We komen in de buurt van beranovka…in de verte zien we ons huis.we zien ons huis! We hebben nog nooit in het donker ons huis gezien !!! We zien ineens lantarenpalen,ik hou niet van lantarenpalen.

Er is geen donker meer,we kunnen de sterren niet meer zien ..licht vervuiling…gebrek aan duisternis.gebrek aan de warmte van het donker.

Er is geen donker meer!!! Ik was hier om het donker te zien ,ik ben hier om niets te kunnen doen als het donker is .

Alleen te genieten van het donker en van de stilte…

Met een glas wijn lig ik zaterdagavond op de grond op de schapenvacht voor de open haard die gertjan natuurlijk wel aan kon krijgen ,het is hier zo goed! Maar..

Ik slaap niet meer zoals ik sliep ,ik zie geen donker meer ik zie de omgeving,ik zie in de verte niet meer niets …

Niets meer kunnen zien bracht mij de rust om te slapen ,slapen tot het licht weer kwam en nu is er altijd licht.

Ik kan dus niet slapen ..ik heb hier altijd geslapen..tot vandaag .

Na ons ontbijtje met een eitje..zag ik berichtjes van bezorgde en superlieve collega’s…ze hopen dat het goed met me gaat ..natuurlijk gaat het goed met mij .. Oh ja ,ze kwam gisteren met een mes naar me toe ..he??? Wie? zij?Naar mij???ze vertrouwde me..ze heeft me dingen verteld die niemand weet ..die niemand ooit gehoord heeft.

ik dacht dat ik iets voor haar kon betekenen.. Iets doen om deze zware tijd wat lichter te maken .

het meest onverwachte gebeurde gisterochtend…terwijl ik dit bedenk springen de tranen weer in mijn ogen …dat messenblok…maar eddy…hij nam zijn telefoon op…hij kwam mij helpen!

Hij was op tijd ..

Ze lag nog gewoon in bed,ze was boos op mij..ik was niet bij haar geweest vannacht,ik zou haar toch die sigaret brengen?? Ik zie oude bloedvlekken op haar kussen van de hoestbui van vannacht.

Nee,ik was er niet vannacht dat was een andere zuster..Niet liegen tegen me zegt ze.vannacht heb je ze ook gegeven.

Jij hebt ze altijd in je tas,dat weet ik..zie je wel ..ik kan je niet vertrouwen ..

Ik pak mijn tas en laat haar kijken ..nee ik heb geen sigaretten .ik bel sandra haar dochter ,je moeder wil roken ..ik kom eraan zegt ze ..zo..vlaardingen ..dat duurt nog even ..

Zullen we een kopje thee drinken???nee!! Ik moet sigaretten!!! Ik wil doooood!!!!ga weg!!blijf van me af!!! Jij bent gek! Jij …ik laat haar woorden me niet raken .ik zie ineens de waanzin in haar ogen ..en agressie !

zal ik een beschuitje maken ?ik weet als ik dit zeg dat ze dat vast niet wil.

We zitten samen op de rand van haar bed,razendsnel staat ze op en vliegt op haar blote voetjes naar de keuken ..wat doet ze nou?? Ineens zie ik iets glimmends in haar hand …een groot keukenmes!!!ik moet sigaretten!!! Ik maak je af!!!!!ik bedenk me dat ik bang ben ..ik wil hulp!!

Ik heb zelf het mes uit haar hand kunnen halen maar hoe ..dat weet ik niet meer.

Er is geen tijd om na te denken over wat er nu gebeurd is ,want

Ineens…ineens deed ze weer iets onverwachts ,misschien nog wel onverwachter..

Ze rende zo hard ze kon naar het slaapkamerraam ,ineens ..ze was buiten …ze had haar benen over de rand van het balkon ,ik wil dood !!! Jouw schuld!!ik vertrouwde je….ik vertrouwde je! Je zou me een sigaret geven ,je hebt het beloofd!! Je liegt! Ik ben ineens ook door het raam op het balkon..

Ik voelde dat ik haar pols vasthad ,ik laat niet los….ik laat nooit los!

Je gaat niet vallen !!!! Met alle kracht die ik heb trek ik haar naar binnen …

Ik heb haar binnen ,met haar vuisten bonkt ze weer zo hard ze kan op het raam.

Buurvrouw!!!!!! Help!!!!!! Politie!!!!!! Buurvrouhouw!!Mijn hart wil mijn lijf uit ,

Ze zegt vreselijke dingen…die woorden stuur ik naar mijn andere oor ..zonder ze te horen ..stuur ik ze eruit!het lukt me om eddy te bellen . “eddy komt zo ..hij heeft vast sigaretten voor je..”

Hij komt zo…nee!!! Jij!!!!ik vertrouw je! Ik heb je zo vertrouwd!!!jij moet ze geven…ga ze halen..laat me nou los!!!

Ze slaat me,ze trapt me…ze bonst op het raam en ze timmert met haar vuisten waar ze me kan raken.

Ik bel sandra maar krijg haar man aan de telefoon ,ja we komen eraan!

Ik bel eddy..nog een keer !ze slaat mijn telefoon uit mijn hand roerloos ligt hij op bed…ik ben er bijna! Hoor ik hem zeggen .

Ineens is hij er ,nog nooit ben ik zo blij geweest .

Het lukt me haar mee te krijgen naar de voorkant van de flat en de voordeur open te doen .ze gaat naar het keukenraam .

Eddy…hier..weg!! Het messenblok verdwijnt uit mijn ogen,ik zie eddy die “au” zegt.

De messen liggen achter de kast,

Sandra zegt we gebruiken ze toch niet..maar dat verteld ze later pas.

Eddy belt de dokter.

De dokter neemt niet op,de dokter die gewoon iets doet een pilletje extra en nog 1 erbij.we doen maar gewoon iets !

Eddy….daar is de buurman…ondertussen bonst ze weer met haar vuisten op het keukenraam.

Bel de politie!!! Help!! De buurman aarzelt….eddy praat met hem .

Eddy er is haldol..in het kleine kamertje !!! Hij doet wat druppels in een glas met water….die dokters zijn ook nooit bereikbaar!.gelukkig ze heeft dorst…dorst van het schreeuwen ,het laatste beetje smijt ze op de aanrecht ..

De buurvrouw en de buurman komen weer ..help me!! ..bel de politie!!!! Ik zie twijfel in hun ogen ,eddy praat met hen en de buurvrouw komt binnen en zegt dat haar man de politie gaat bellen .

Natuurlijk kom maar….je bent vast moe ,kom even uitrusten ..de buurvrouw krijgt het voor elkaar..We brengen haar samen naar het bed ….ik bel mirjam en ondanks mijn zeer onsamenhangend verhaal begrijpt ze mij en neemt mijn verdere route over!!! Oh wat lief!! Ik kan vandaag niet meer..

Gaat het met je?? Ik weet niet wie het zegt….sandra is er ineens en jacco…nee.. het gaat eigenlijk niet!

Ik maak koffie alsof er niks gebeurd is ,sandra geeft haar moeder nog wat druppels. Eddy vertelt..Alle medicatie is nu gestopt,fentanylpleister naar 100 mg en alleen paracetamol.

Gelukkig! Weg die rotzooi!!! Binnen 24 uur zal ze weer de oude zijn…dit komt door de medicijnen..tja als dit geen echt medicijn delirium was…

De 2 pilletjes die nog op het balkon liggen zijn het bewijs dat ik dit niet gedroomd heb en met een diepe zucht gooi ik ze in de prullenbak.

Alsof er niks gebeurd is vraag ik een kwartiertje later zal ik je even lekker douchen ?? Even alle ellende van je afspoelen ???nog een paar vervelende opmerkingen ” niet zo gehaast joh!!! En je lijkt helemaal niet op die lieve ” trudy”…en dan lijkt het over.

Ik glimlach maar wat en verbaasd zie ik langzaam de ” oude mw D.” Terugkomen …

Ze droogt zich zelf weer een beetje af.. Weet weer wat ze wil .

Als ze weer lekker schoon op bed ligt zegt ze sorry….en geeft me een dikke zoen .

Oh,wat ben ik blij heelhuids buiten te staan !!!!!!

Ik blijf bibberen en de tranen lopen over mijn wangen ..

Thuis pak ik mijn koffertje in en maak wat broodjes ,gelukkig even weg ..kan ik even bijkomen.

Mijn ipad heeft een plek voor een simkaart ,oh…met een simkaart kan je tegenwoordig ook op internet!!! Hm…even kijken hoe het met iedereen gaat ..even kijken hoe het in nederland is ..even facebooken..wat is de beste provider?? O2?of Vodafone?zullen we het toch maar doen?

We gaan even naar marianske lazne ,we hebben nog even bedenktijd denken we ..maar.

De telefoonwinkels zijn dicht!!!! Oh,wat ben ik blij!!! We kunnen geen simkaart kopen !!!!we kunnen nog steeds niet internetten!!!

Wat is het toch moeilijk om gewoon nee te zeggen,gewoon te zeggen nee,dat wil ik niet!

Ik ben blij dat de winkel dicht is ,kan ik tenminste een ander de schuld geven van het feit dat we geen internet hebben !

Zonder simkaart rijden we terug, koeien in de sneeuw,herten langs de kant ,een geweldig mooie zonsondergang,nevel vult ons uitzicht..we rijden ons huis voorbij ..

Pecovice ziet er verlaten uit,de roma’s zijn vertrokken lijkt het.

Achter een ruïne staan de roma’s de verschoppelingen van dit land ,uitgekotst door hun medelandgenoten in een kring rond een vuurtje …er is in de wijde omgeving geen huis te bekennen …geen plek waar je enige beschutting kan vinden in de winter.

Een blik op mijn dashboard verteld me dat het min 11 graden is …..zullen ze slapen in de ruïne op de hoek?? We rijden door de sprookjesachtige omgeving.

In tepla gaan we even naar de plaatselijke kroeg ,het is er donker en stil.

als we binnen komen wordt snel het licht aan gedaan.

Er is niemand…nee er is echt niemand!!! Alleen de kok en 1 meisje ..Hoe kan dit nou??? We komen hier al 5 jaar ..we hebben ons huis al 5 jaar!of het nou zaterdag of dinsdag is ..de burgemeester zit er altijd ,de eigenaar is er altijd …de stamgasten zijn er altijd!!! En wij eten er ook vaak.

We nemen een glas wijn ,een kopje thee en een klobasa ( tsjechische specialiteit) en gaan even gezellig internetten.

Dit is zo vreemd het is altijd zo gezellig ,nu is er niemand .

Als onze internethonger gestild is kletsen we nog even met het meisje en de kok ,ze weten het ook niet …crisis??ze trekken hun schouders op en knikken

Ja! Ik heb er sinds deze avond 2 facebookvrienden bij ,maar ook het besef dat de crisis hier vele malen erger aankomt dan bij ons in het rijke nederland .

We gaan naar de pizzeria ,zonder ipad ,en zien tot onze verbazing dat er maar 1 tafeltje bezet is..en van ons worden ze vandaag ook niet rijk.

We delen een voorgerecht en we delen vandaag ook de pizza.

Ook hier mis ik de vrolijke mensen ,de gesprekken in gebroken duits aangevuld met gebaren ..

Eenmaal weer in beranovka versieren we samen onze kerstboom ,we klappen de takken uit , hangen de lichtjes en de ballen erin zetten de kerstfrutsels weer neer en hangen lichtjes in de keuken.

Onze supergrote,splintenieuwe tv toont beelden en geluid van vroeger.

Ons huis is klaar om straks de familie te ontvangen Zelfs de sekt ligt al klaar in de koelkast ..

Hebben wij last vd crisis??

Natuurlijk ..al zou je het niet zeggen ,maar niet net als iedereen …en zeker niet te vergelijken met hier…

We zijn bevoorrecht, we zijn nog gezond…onze kinderen zijn gezond ..onze familie is gezond..we hebben geen zorgen..

Verstuurd vanaf mijn iPad