vrijdag de dertiende..
gertjan zou om 14 uur terug zijn …istanbul is veeeel groter dan gedacht en het is vrijdagmiddag ..
16.30 eindelijk hij is er!
het weer is aardig opgeknapt het is nu vast wel 9 graden en zeer mistig,char heeft net gevraagd hoe de tuinsproeiers aan moeten wil de tuin niet verdorren.
lopend gaan we istanbul in en weten alleen niet waar we heen lopen,de eerste stop is de mac om een overheerlijk ,overal hetzelfde smakend broodje hamburger te halen .
verder door een vreemde buurt vol automaterialen en andere vreemde winkels waar ik echt niks mee kan ,overigens bezaaid met vuilniszakken die door heel veel mensen geinspecteerd worden.
na een lange wandeling komen we aan de oevers van de bosporus,een hele rij theehuizen waar alleen backgammon gespeeld en door iedereen waterpijp gerookt wordt.
het glas wijn wat we bestelden maakte geen indruk we konden thee krijgen of waterpijp..mijn opvoeding heeft heel wat invloed op mijn leven ..we namen turkse thee.
nadat ik gj er nogmaals op gewezen heb dat hij niet leeft om te werken maar werkt om te leven(nadat hij me verteld had dat hij maandag nog “even ” moet werken ) verder gelopen de stad door .
we komen bij de brug beschreven door geert mak ,gelukkig heb ik wel tijd gemaakt om het boekje te lezen ,en gaan de trap naar beneden .
een lange rij restaurantjes en terwijl we hier zitten te genieten van een glaasje wijn zien we aan een stuk door de vissers hun hengels de bosporus in gooien en met minstens 5 sardientjes (denk ik) weer op halen .
de lijnen van de hengels raken net onze hoofden niet .
het glas wijn en het glas bier kost uiteindelijk 2 keer zoveel als op de kaart maar hoe maak je dit duidelijk??
verder gelopen de brug over ,de veerboot verbinding maakt overuren maar wij kiezen voor lopen.
eenmaal aan de overkant gekomen zie ik allemaal stalletjes en waarschuw gj dat ik alles ga kopen wat ik leuk vind
dit gedrag wordt natuurlijk veroorzaakt door de mededeling dat hij nog “even” moet werken .
heel veel rotzooi te koop en het kost niks..maar ik hoef het niet ..
we raken verzeild op de specerijen bazaar hier ruikt het echt heerlijk!! alles vers !!!we gaan noten kopen..maar dan
we horen weer de oproep voor gebed ,ik wil kijken waar het vandaan komt en we lopen ons gevoel achterna en in de buurt van de moskee loop een schoenenpoetser voor ons en laat “per ongeluk” een van zijn borstels vallen
de naieve nederlandse “ik” trapt er natuurlijk in en raapt de borstel op als dank worden gj’s schoenen gepoetst…mag ik even vangen???heb kleine kinderen die moeten eten??dit is mijn neef …(waar komt die vandaan???) die heeft ook kindertjes???
geen kleingeld????
ik kan wisselen!!!
het oudste geld ooit !!
gj trapt er gelukkig niet in..een euro ..meer niet!!
het begint ondertussen te schemeren en langzaam aan gaan de rolluiken naar beneden en verdwijnen de kooplieden
een voor een …het wordt donker …in nederland gaan de lantarenpalen dan aan …hier niet ….
ineens is het stikkedonker …overal ongure types…(waar komen ze vandaan???)
vuilniszakken worden open gerukt…vreemde geluiden….waar moeten we heen ???
zweetdruppels beginnen in mijn nek…veroveren mijn lichaam…ik moet hier weg !!
waarheen??? denkend aan de tien minuten die gj altijd in gedachten heeft …straten door ..links af .. rechts af..
we zijn er bijna…nog even…ik word boos…ik plof….
nee …ik ben bang …bang voor al die mannen ..
ze zien dat we buitenlanders zijn en maken misbruik..
wat gaat er nog komen?
de politie rijdt langs en gj zegt “zie je wel het is hier helemaal veilig’
na heel veel zweetdruppels houden we een taxi aan ..yes onze redding .
dolgelukkig plof ik op de achterbank en de chauffeur scheurt de stad door ..
in de buurt van de restaurants worden we gelost en je gelooft het niet …jammer hij heeft geen wisselgeld…
WE ZIJN ER WEER INGETRAPT!!
ach als dit het ergste is ..
bij het restaurant waar we heen wilden stond een enorme rij ..dat doen we dus niet ..
aan de overkant gaan eten ,heerlijke turkse hapjes hier hebben we geen spijt van!
uren later bestellen we een taxi die ons zo snel mogelijk naar het hilton brengt…de bomcontrole zonder problemen passeert….maar…
ook deze man had geen wisselgeld ..
enorm opgelucht vloog ik bijna in de armen
van de portier van het hilton ..
door de beveiliging
naar de veiligheid van onze hotelkamer..
waar ze vergeten waren onze handdoeken te wisselen …
istanbul…een stad om nooit te vergeten
