hallo lieven,

gisteren in het holst van de nacht opgestaan en met dichte ogen ,door het slaapgebrek ,de laatste dingen in de koffer gegooid.

een zeer wakkere alexander bracht ons naar schiphol ondertussen zich verheugend op het feit dat hij zo weer in bed zou liggen.

op tijd de koffers ingeleverd ,maar op alles voorbereid wel een onderbroek en een tandenborstel in mijn computertas gestopt;

we hebben genoeg tijd voor een kop koffie,roken en plassen en daarna op ons gemak op zoek naar swissair.

na de nodige veiligheidscontroles, inclusief fouilleren ,mogen we het eindelijk het vliegtuig in.

op tijd vertrokken ,na de mededeling dat er even bagage van een laatkomer uit het vliegtuig werd verwijderd,vloog het vliegtuig snel naar grote hoogte ..

hiertegen zijn mijn oren niet bestand en plopten gelijk dicht .

ruim anderhalf uur later landden we met eenzelfde noodgang op het vliegveld van zurich,mijn oren doen niets meer..

we hebben een uur de tijd om ons ritueel te herhalen,plassen ,roken ,het volgende vliegtuig zoeken en ondertussen hopend dat onze koffers net zo snel zijn als wij.

half 10 weer door de beveiliging ,weer een piepend poortje.. dus weer fouilleren maar gelukkig mochten we toch instappen ..op tijd vertrokken oh…mijn oren …

gelukkig kregen we een overheerlijk pizzabroodje want onze magen denken ondertussen dat ze nooit meer iets binnen krijgen..

half twee turkse tijd landden we op een kil en druilerig vliegveld waar we, nadat we binnen een half uur onze koffers in ons bezit hebben verloren rondlopen op zoek naar een shuttlebus .

ons turks is dermate slecht dat we werkelijk geen idee hebben wat er op alle borden staat,gertjan zoekt verder en ondertussen valt mijn oog op een buitendeur …frisse lucht !!

laat ik eerlijk zijn ook een mogelijkheid om even te roken en ik ben al buiten..gertjan roept mij en volgzaam als ik ben loop ik naar binnen ,althans deed een poging daartoe.

een grote harige hand van een zwaar bewapend man pakt mij bij mijn schouder en gebaart mij dat ik niet meer naar binnen mag!!!

met een verbeten gezicht komt gj dan maar naar buiten ..tja geen shuttlebus dus meer ..die vertrekken van binnen.

een knalgele taxi moet ons dan maar naar het hotel brengen,zwijgend scheurt “de broer van hoessein” door istanbul.

alles is grauw en grijs…de regen maakt het allemaal nog erger..

hmm…is dit die leuke stad???

mijn gebrek aan slaap en voedsel doet geen goed aan mijn humeur..

na een half uur rijden door smalle vieze straatjes vol met toeterende auto’s ,heel veel mannen en onherkenbare winkeltjes zie ik in de verte een grauw en grijs hiltonhotel verschijnen…dat lijkt ook niks.

de taxi moet stoppen bij een grote slagboom met allemaal bewapende veiligheidsmensen,auto open ,kofferbak open en er wordt zelfs met spiegels onder de auto gekeken!

gelukkig mogen we door rijden en verbaasd zie ik de ingang…dit ziet er toch wel super uit !

hele mooie turkse mannen ,in mooie uniformen ,maar met nog mooiere ogen ,verwelkomen ons vriendelijk op de rooie loper,verbouwereerd moeten we ons te snelle oordeel herroepen ,dit is zeker geen grauw en grijs hotel!

na een grote mooie draaideur worden we opgewacht door weer een peleton beveiliging van detectiepoort tot bomcontrole voor de koffers ..

het lijkt overdreven maar het zal vast nodig zijn ,we kregen een kamer op de tweede verdieping met balkon en nu bewolkt uitzicht op de op dit moment beetje mistige bosporus.

koffers neergezet en op zoek naar het hotelrestaurant..heel mooi met rondom glas en een kwartiertje later zitten we aan een verse supergezonde sandwich met overheerlijk glaasje turkse witte wijn ..de regen valt niet meer zo op.

uitgerust en bijgekomen een taxi besteld naar de bazaar.

met flinke snelheid rijd hij ons al toeterend naar de andere kant van de stad..het is druk …niet normaal..overal mensen ..overal auto’s.

bij het voetbalstadion staat het complete leger opgesteld.. gertjan belt ak om te vragen of er misschien gevoetbald wordt ak zegt nee..

bijna in de buurt horen we van alle kanten de oproep voor gebed vanaf de minaretten (va, ik weet niet meer hoe dit heet!)

we betalen de taxi en worden in een enorme mensenmassa neergezet.

lopend gaan we langs een moskee waar de mannen hun handen en voeten staan te wassen en zien direkt de ingang van de bazaar.

een enorme hoeveelheid kleine winkeltjes ,alles glimt en ik voel mezelf heeeel hebberig worden ..

we kijken een uurtje rond ,kopen wat enkelbandjes enzo ,drinken een turks kopje thee (met suiker) voor een winkeltje op wel heel kleine

krukjes en vinden het toch wel een leuke stad.

alle turken zijn enorm vriendelijk en tot nu toe niet opdringerig …overal mannen..

bijna nergens vrouwen en zeker geen blonde ,relatief weinig hooddoekjes en geen enkele burka tot nu toe .

na de thee op zoek naar een hoofddoekje anders mag ik de moskee niet in ,na lang zoeken (het moet wel een mooie zijn)heb ik toch maar een gewone zwarte gekocht ,ik moet toch wat ..

in een winkeltje een fles wijn (bijna niet te krijgen) en wat water gekocht ,mijn hoofdoek kon in de tas mooi voorkomen dat iedereen kon horen dat er flessen inzaten.

tijd voor een glaasje en in een restaurantje hier gezellig gekletst met de eigenaar,

nog wat rondgelopen en besloten op tijd te gaan eten ,de hoeveelheid nachtrust moet nodig aangevuld…

het door iedereen aanbevolen restaurant gevonden en turkse specialiteiten besteld ,ons eten zat in een aardewerken pot die aan tafel werd “kapotgeklopt”

ongemerkt is het toch heel laat geworden dus maar met een taxi naar het hotel

de ober besteld een taxi en loopt mee naar buiten ,gelijk komt er 1 aan rijden dus wij willen instappen ..

mocht niet was een foute!! hij vertelde dat de meeste taxi’s je 2 keer door de stad rijden om de rekening te verhogen.

de zevende mochten we pas instappen .

we zijn al wat gewend maar deze rit slaat alles!!

luid toeterend door het rode licht ….inhalen terwijl de tram op ons af komt ,onderwijl vertellend dat het voetbal bijna afgelopen is ,de radio hard…

iedereen rijdt als gekken …met kloppend hart stap ik bij het hotel uit .

versleten duiken we ons bed in waar we hoogstwaarschijnlijk met zijn tienen ook plek genoeg hadden gehad.

groeten vanuit een bijzondere stad