Beste Hab en Moe,
Zijn inmiddels na een lange en slaapverwekkende tocht over de Interstate 5 weer aangeland in
Los Angeles. Voor het onvermijdelijke, door de kinderen geeiste, bezoek aan Disneyland.
Hebben slechts een dag door kunnen in de stad San Francisco zelf. Begonnen met een bezek
aan Fisherman’s Wharf. Tamelijk toeristische aangelegenheid. Uitzicht op Alcatraz.
Bezoek aan deze voormalige beruchte gevangenis was alleen mogelijk geweest als we een aantal
dagen van te voren kaartjes hadden besteld. Tijd doorgebracht bij de honderden zeehonden
die zich op deze plek in de zon liggen te koesteren. Charlotte vroeg zich weer af wie deze
dieren hier neergezet hebben. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar de Golden Gate Brug.
Er zelfs een heel stuk over gelopen. In de kou overigens. In de hele stad scheen het zonnetje,
maar letterlijk op de GG hing een dikke modderige bewolking. Verder door de stad gereden en
genoten van het feit dat SF op een aantal heuvels gebouwd is. Voor de kinderen is een weg die
plotseling met een helling van 45 graden naar beneden gaat nog steeds adembenemend.
Prachtige vergezichten over de stad vanaf de heuvels. Ook nog
het strand bezocht in het Golden Gate Park en vooral in het centrum van SF op zoek geweest
naar een parkeerplek: vier dollar voor twintig minuten. Uiteindelijk geparkeerd op zo’n
scheve helling.
‘s Avonds op zoek naar het restaurant waar we afgesproken hadden met een studievriendje van
Gertjan: Little Joe’s. Bleek na een blokjes rondrijden te vinden. We zaten op tijd braaf klaar.
Maar ook deze afspraak bleek misgelopen. We hebben nog een uur gewacht en zijn toen zelf maar
elders gaan eten. Helaas. Kinderen waren vooral teleurgesteld. Ruim twee uur te laat gaan
eten. Gigantische pizza’s, die we uiteindelijk niet op kregen. Maar geen nood: in Amerika
vraag je dn om een doggybag (klinkt beter dan ‘hondezak). Dus de rest van ons diner de volgende
dag opgegeten in de auto. Overigens was het wel opmerkelijk het grote
aantal zwervers dat we op straat zagen. De een had vier kinderen, de ander twee een derde
had AIDS. We zagen er later wel een aantal zitten in een junkfood restaurant, waar ze zich
te geod deden aan een hamburger.
Overigens hebben we nog deel kunnen nemen aan een Amerikaanse politieserie. Ons laatste hotel
in SF leek meer op de woning van malle Pietje. Gammele deuren, gaten in het plafond afgedekt
met leukoplast (volgens ons waren het kogelgaten), een airco uit het jaar nul met het geluid
van een Fokker Friendship die snel aan grondig onderhoud toe is, een hindoestaan achter de
receptie die de achetrnaam van Gertjan afkorte tot de heer Van (eerst dachten we dat ie ut
over onze auto had, maar hij had het eerste voorvoegsel als de hele naam genomen), verveloze
facade van het gebouw, loshangende gordijnen, een zwembad gevuld met smerig water en een tuin
vol met bouwmaterialen, boodschappenwagentjes, oude planken, verf etc. We arriveerden in het
donker en konden de belangrijkste conclusies pas de volgende dag trekken. We zaten nog geen
kwartier in onze kamer toen we het kabaal van een geweldig gevecht hoorden. Voor een kamer
waren twee gekleurde amerikanen elkaar flink aan het aftuigen. Een vluchtte weg, maar bleef
terug komen en schermutselingen forceren. Dit ging zo een tijdje door, totdat we een
van de twee met een mes achter zijn rug over de veranda zagen lopen. Judith is toen naar
de kinderen gegaan en Gertjan heeft de politie gebeld (911!). De kinderen bleken ook al een
en ander gehoord te hebben. Vonden het eigenlijk wel spannend. Vooral het bezoek van de
politie en het feit dat 911 gebeld was. C. wilde het liefst met de politie-agent op de foto:
‘Ik hoop dat ie ontzettend dik is’. Na ruim een kwarier bleek de schermutseling gesust en
konden we allemaal gerust gaan slapen.
Hopen dat ut in Disneyland vandaag ook zo spannend is.
Tot meels,
Gertjan en Judith
PS Het laatste dat we van jullie ontvangen hebben is het bericht over de speurtocht naar
het geslacht de Jong.
