Lieve familie,
Omdat al jullie reacties op de eerdere emails zo enthousiast en hartverwarmend waren
Ga ik toch maar aan het einde van de eerste kerstdag even tijd maken om Jullie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Gisteren aan het eind van de middag gingen Charlotte en joyce even aan de wandel,op zoek naar “wilde dieren” ,ondertussen zat Alexander gezellig een film te kijken gertjan las een boek en ik rommelde wat in huis.
De vrouwen onder ons begrijpen wat dat betekent ….opruimen…schoonmaken …opgebrande kaarsen vervangen ,kadootjes inpakken enz…
Gj en ik kwamen ineens op het idee om even bij het klooster te gaan kijken hoe laat de kerstnacht zou beginnen , toen wij de “straat”uitreden zagen wij de meiden in het weiland aan komen lopen en eer wij het door hadden ploften zij gezellig op de achterbank.
Het begon al wat te schemeren en hierdoor zagen wij de herten uit het bos komen lopen ,
Bij ieder open stuk liepen dieren ,aan de manier van lopen zagen we verschil tussen een vos of een hert .
Bij het klooster aan gekomen was het stil en donker,waar we ook gingen kijken ..niets of niemand..
Ach ,we zien straks wel..nog even wat rond gereden en toen het echt donker was terug naar huis en lekker spaghetti gegeten .
Rond half tien stonden we allemaal gelaarsd en gespoord en hebben we ons weer met z’n zessen in 1 auto gepropt op weg naar het klooster.
Een lege parkeerplaats…stilte …alleen heel in de verte hoorden we kerkklokken …
De deur was open en heel stil en voorzichtig gingen we naar binnen, er was niemand…
In de banken lagen liturgieen klaar…we stonden al een paar minuten doodstil te wachten toen er een monnik binnen kwam schrijden en alleen een kaarsje aan stak…en weer verdween.
Wat moesten we nu??
Ook wij hebben eerst maar kaarsjes aan gestoken ..
Gelukkig verscheen de volgende monnik, gertjan vroeg hem heel zachtjes of we wel op tijd waren ,de monnik knikte maar zweeg in alle talen …
Ondertussen begonnen we te voelen dat het koud nee..echt steenkoud was in de kerk en we verstopten onze handen in onze zakken ,
Er stond midden voor een heel groot crucifix van een meter of 5 en daarom heen 5 heel sober versierde en oerlelijke kerstbomen en bij 1 van de pilaren ,die overigens allemaal vol hingen met beelden ,een schitterende levensechte kerststal .
2 vrouwen kwamen binnen met een grote beige deken bij zich en namen plaats in een van de banken en wikkelden heel hun benen in de deken,vouwden hun handen en bewogen niet meer.
Wij gingen ook maar zitten en keken nieuwsgierig naar de liturgie…en konden er geen touw aan vast knopen , noten lezen gaat mij ook niet echt goed af..
Ondertussen druppelde er wat mensen binnen .. een stuk of 6…
Gelukkig vulden wij 3 banken ,achter ons zaten 2 hele oude mensen stil en met vermoeide gezichten ,de bank daarnaast zaten twee middelbare mensen stiekum te filmen en foto,s te maken.
Voorin wat losse figuren en er gebeurde niets…geen geluid…alleen onze adem was zichtbaar.
Ineens stond er een monnik voorin en begon iets in het tsjechisch te vertellen ,verdween weer en al de aanwezige tsjechen stonden langzaam op en gingen bij de kerststal kijken .
Wij volgden gedwee( konden we gelijk even bewegen om bevriezen te voorkomen)
Ineens hoorde we een dwingende bel en gingen snel zitten,4 monniken kwamen binnen en het daarop volgende uur hebben we met verbazing ,nog net niet met open mond ,zitten kijken.
Hoeveel kerkdiensten ik ook meegemaakt heb…dit heb ik nog nooit gezien …
Om de haverklap moesten we opstaan en weer gaan zitten …ik dacht stiekum dit is om niet te bevriezen….
Het enige herkenbare was het “onze vader”te herkennen aan de tonen waarop het werd uitgesproken ..
Ineens was het voorbij en snel verdwenen de monniken naar achter waar ze een ieder die het klooster verliet op zijn tsjechisch “heil en zegen “wensten .
Na dit avontuur vertrokken we naar huis waar gelukkig de tv nog iets van kerst liederen liet horen .
Eerste kerstdag ontbeten met kersttv en s’míddags de gourmet voorbereid ,volgens maurits heet dit “dat met die kleine pannetjes’”
Aan het eind van de dag nog even aan de wandel ,het was heel koud en mistig ,dus geen herten gezien ..alleen maar angst om te verdwalen .
Na heerlijk gegeten te hebben de verlate sinterklaaskadootjes uitgepakt en op tijd naar bed.
JP
