Lieve allemaal,
Het is gelukt we hebben een hotel gevonden
waar het internet het zowaar voor elkaar krijgt om door de regendruppels heen
te komen!!!
Ik zal dus maar een poging wagen om jullie van
onze avonturen, welke overigens tot op heden ernstig vochtig zijn geweest ,op
de hoogte te stellen.
Afgelopen woensdagochtend 3.30 uur reed
Alexander ons naar Schiphol,eindelijk geen file onderweg …en zonder enig
probleem waren we gelukkig op tijd op Schiphol.
[de herinnering aan de gemiste vlucht vorig
jaar is nog heel levend ]
Het is wel moeilijk om met maar 1 kind naar de andere kant van de
wereld te gaan maar ik hield
mijzelf voor dat de andere “kinderen” volwassen zijn en best even zonder ons
kunnen.
Op schiphol was het druk, dat was niet
normaal, sommige gedeelten waren afgesloten omdat er niemand meer bij kon!
Zonder problemen onze koffers afgegeven en in
de volgende rij waar men mij er natuurlijk weer uitpikte, ik moest weer zeer uitgebreid gefouilleerd maar
mocht gelukkig ook doorlopen.
Nadat we sigaretten [en sigaren] ingeslagen
hadden, was er nog tijd voor een broodje, Char kon niet stoppen met ratelen wat
we ook zeiden …we werden er doodmoe van .
Gelukkig mochten we op tijd het vliegtuig in
alleen we vertrokken niet..hmmm we hebben maar 50 minuten om over te stappen.
“Niks aan de hand” bleef GJ herhalen…
jaja..
40 minuten te laat vertrok eindelijk het
vliegtuig,als dat maar goed gaat.
9.30 landde het vliegtuig op vliegveld
Malpensa in Milaan. Maar om 10 uur moeten we weer de lucht in!
Help…ineens bleek dat we nog met een bus naar
de terminal toe moesten rijden en iedereen begrijpt dat wij natuurlijk in de
bus zaten die moest wachten op buggy’s die nog uit het vliegtuig gehaald
moesten worden en dat kost tijd!
Na een rit over het vliegveld kwamen we een paar
minuten voor 10 uur binnenlopen waar gelukkig een steward met het bord Miami
omhooggestoken stond .
Samen met zes andere nederlanders holden we zo
snel mogelijk achter deze man aan en buiten adem kwamen we bij het volgende
vliegtuig aan. Net op tijd.
Toen we net in het vliegtuig zaten bereikte
een enorme vieze lucht onze neuzen….voor ons zat een buitenlandse vrouw
(compleet met hoofddoek en kaftan) met twee kleine kinderen….iedereen begrijpt
het al…het liep langs het kind haar benen..op de grond …de vrouw probeerde met
een deken de boel schoon te maken, maar dat lukte natuurlijk niet.
Gelukkig kwamen de stewards op de lucht af.
Vervolgens moest er een schoonmaakploeg van het vliegveld opgetrommeld worden.
De vloer moest gereinigd, het kind van schone kleren voorzien, de toilet waar
de vrouw getracht had haar eigen kleren te reinigen schoongemaakt, het gangpad
ontsmet, kortom we raakten ons vertrekslot van de luchthaven kwijt en moesten
vervolgens weer een uur wachten. Verdere vlucht geen problemen. We hebben zelfs
nog wat kunnen slapen.
Bij aankomst in Miami eerst naar de uiterst
langzame en uiterst zorgvuldige immigratiedienst en douane. Onze foto’s zijn
genomen en zelfs onze vingerafdrukken zijn digitaal vastgelegd. Het ontbrak er
nog aan dat ze ons DNA vastleggen. Lijkt een kwestie van tijd. Opmerkelijk de
inefficiency in deze omgeving. Het uitermate nutteloze document waarin we
verklaren dat we geen levende have, kippen, konijnen, soepgroente en wat dies
meer zij vervoeren werd door zes verschillende functionarissen bekeken en
correct bevonden. Eindelijk bij de bagageband opgesteld om de koffers te pakken
en naar onze eerste vakantiebestemming in Miami Beach te vertrekken. Daar waren
een paar Nederlanders, die net als wij vanaf Schiphol vertrokken waren en met
wie we in het vliegtuig gesproken hadden in discussie met een beambte van het
vliegveld. Hun koffers bleken allemaal nog in Milaan te staan. Schrik om ons
hart: de naam Charlotte Taat stond ook op de lijst van de beambte. De koffer
van Charlotte dus ook.. Mis: al onze koffers stonden nog in Milaan….
Waarschijnlijk komen die morgen….help !!! we hebben niets, ik kan alleen
maar denken aan alles wat er in mijn koffer zit…
Voor het eerst van mijn leven had ik besloten
om geen noodvoorraad onderbroeken, tandenborstels en wat dies meer zij in de
handbagage te stoppen.
Na het invullen van de nodige papieren onze
huurauto opgehaald een brandweerwagen rode jeep commander en naar het hotel
gereden. De vierkante vormgeving van deze volkomen verkeerde auto doen nog het
meest aan een Hummer denken. Een kinder-Hummer. We zullen eerst de nodige
dingen moeten gaan aanschaffen, hoe moe we ook zijn .
Gelukkig was tegenover het hotel een
winkelcentrumpje,waar we snel een t-shirt korte broek en ondergoed
aanschaften;..gertjan heeft nu wel zijn eerste “merkonderbroek”!!
Nadat we van de schrik bekomen waren heerlijk
bij de mexicaan gegeten; binnen want buiten vielen de mussen echt van het dak!
Niet snel daarna stortte Char in en zocht haar
bed op zonder eerst haar jacuzzi zelfs gebruikt te hebben!
GJ en ik hebben nog even aan het strand
gezeten, wijn gedronken, een sigaar en een sigfaret gerookt en van de golfslag
genoten. Mooie sterren een stralende hemel: het is hier echt geweldig!!
Heerlijk geslapen ,zelfs zonder koffers!
Donderdag 20-8
Vroeg opgestaan en heel uitgebreid ontbeten
tussen veel ernstig dikke mensen die zich tegoed deden aan vette worsten en
aardappelen…wij maar niet..
Richting Everglades gereden nadat we eerst
maar even muggenspul en zonnebrand gekocht hadden want dat zat natuurlijk in de
koffer, het is verstikkend heet en vochtig, Een ware sauna.
Bij het visitorcenter eerst een pet voor GJ
gekocht want …die zit in de koffer.
Als eerste een rit met de airboat gemaakt.
Overal alligators, grote schildpadden enz.
Voor de herrie van de vliegtuigmotor moesten
we wattenproppen in onze oren stoppen en ons verder heel goed vasthouden
..tijdens de bochten werden we niet een beetje nat. We waren echt drijfnat maar
het is een geweldige belevenis! Je scheert over een zee van gras alsof je over
een weiland vliegt.
Verder hebben we een alligator en slangen show
gezien met natuurlijk als klapstuk de python om onze nek en het vasthouden van
een kleine alligator. Toen we naar de auto liepen werd ons pad versperd door
een soort leguan van een meter lang. Waarschijnlijk was ie net zo bang van ons
als wij van hem, maar we zijn hem toch maar met kloppend hart gespasseerd.
Hierna hebben we een trail van een paar
kilometer gelopen in het Everglads National Park met om ons heen alligators in het wild..
Op een gegeven moment zagen we een kop aan de
zijkant in het gras liggen en net toen we er voorbij wilden lopen….bedacht hij
zich dat hij even over wilde steken…dan hou je toch maar even je adem in.
Prachtig zo’n schommelend beest nog geen meter van je af over te ien steken.
Het blijft heel bizar als je naast je in het
water deze grote gevaarlijke beesten ziet zwemmen ;of ziet zonnen op de kant.
s’Avonds naar Miami naar het art deco district
wat rondgelopen en op de beroemde “ocean drive” heerlijke mosselen en pizza’s
gegeten hier lopen de meest bizarre, vreemde en beroemde mensen langs; kortom
je komt hier ogen tekort.
Na het eten liepen we nog even naar het strand
waar het ons wel opviel dat iedereen vertrok
Wij liepen natuurlijk gewoon door…wat foto’s
gemaakt totdat GJ zei dat we misschien maar beter snel naar de auto konden
gaan, hij ging steeds sneller lopen en wij dames moesten bijna rennen.
Net op tijd in de auto…de lucht werd zwart met
overal bliksem flitsen. Zo’n harde regen hebben we nog nooit meegemaakt!!
Binnen korte tijd zagen we niets meer ..de
mensen liepen tot halverwege hun benen door het water!! Auto’s tot aan hun
assen in het water. De voorruit is volslagen dicht en de ruitenwissers kunnen
op de hoogste stand ook geen soelaas bieden. En de bewoners van Miami…ze vonden
het de gewoonste zaak ven de wereld!!!
Wij dus niet. De plassen waren giga en kwamen
als golven over de auto…Char piepte dat ze het niet eng vond maar dat ze het
waarschijnlijk morgen leuker zou vinden. Als het voorbij zou zijn !!
Veilig toch bij het hotel aangekomen waar
jammer maar helaas onze koffers nog steeds niet gebracht waren. Ik begon het nu
wel een beetje vervelend en erg te vinden.
We hebben nog steeds niets. Dus nogmaals naar
de winkel voor een schone onderbroek en een tandenborstel. Om nu weer met zijn
drieen dezelfde reistandenborstel te gebruiken… Maar eenmaal daar werd net voor
onze neus de deur dicht gedaan en op Charlies smeekbeden werd niet gereageerd.
We konden net onze tranen binnen houden. GJ
herinnert ons steeds aan het Ramses Shaffy liedje “En we leven nog”!!!
We gaan lekker slapen …
Vrijdag 21 –8
Heel vroeg wakker want mijn lijf en hoofd
weten nog niet dat ik hier ben…
Ik kom mijn bed uit en Ineens sta ik aan de
grond genageld….wat zie ik????
ONZE KOFFERS!!!!!
GJ heeft onze koffers om zeven uur ’s morgens
bij de condierge van het hotel opgehaald en is vervolgens gewoon gaan hard lopen. Alsof er niets aan de
hand is. Hij heeft ons niet eens wakker gemaakt!!!!
Snel Char wakker gemaakt. Ik heb haar nog nooit zo snel uit bed zien komen….
Deze vakantie kan niet meer stuk!!! We hebben
onze spullen terug!!!
