Donderdag 27 juli
Goedemorgen!
Nadat GJ weer een heerlijk zacht gekookt eitje
had gemaakt vertrokken we vrolijk richting Seaworld.
Gelukkig was het maar een klein stukje rijden
en direkt, nog voor de ingang begon de pret.
10 dollar parkeren…willen jullie een boekje?
15 dollar [de Amerikanen zeggen dan onmiddellijk: Welcome in Florida – dus laat
maar]
Het is vandaag echt tropisch warm met een
vochtigheid van 100 procent! Ik heb echt nooit geweten dat je hoofd zo erg kan
zweten om over de rest maar te zwijgen..bah!
Prachtige shows gezien met verschillenden
soorten dolfijnen, zeehonden. Alle shows worden gegeven in immense grote
theaters waar enkele duizenden bezoekers een plek kunnen vinden. Deels is het
onoverdekt en dat betekent dan wel dat je soms in de zon zit.Geen eenvoudige
opgave bij deze temperatuur. Klapstuk was een show met orka’s in het
allergrootste stadion. De Amerikanen noemen de orka zelf de “killerwhale”.
Klinkt stukken spannender. In de hoofdrol Shamu, de orka uit de film “Free
Willy “
Voordat deze show begon werd er in dit enorm
grote, propvolle en zeer indrukwekkende
theater stilte gevraagd en de aanwezige militairen en eventuele
familieleden van militairen (“Also from our allies”) werden verzocht op te
staan. Deze mensen werden gefilmd en getoond op grote schermen en kregen een
enorm applaus als eer en dank voor hun inzet in de oorlog. Onverwacht maar toch heel
indrukwekkend..dit is het echte amerika.
We hebben er zolang als we hier zijn nog geen
moment bij stil gestaan dat dit land “in oorlog is”.
De orka’s zijn echt gigantisch en reageren net
als dolfijnen. Het zijn net mensen!
Kortom Seaworld is geweldig.
Bij het dolfijnen bassin konden we de
dolfijnen aanraken en voeren. Char ging in een enorme rij staan en “mocht”voor
5 dollar 3 kleine visjes [de duurste visjes die we niet eens geproefd
hebben] kopen en die aan de
dolfijnen voeren.
De foto die hier van gemaakt werd hebben we
maar niet gekocht. Bedenk maar hoe Char en ik eruit zien schaars gekleed in
verband met de hitte, voorover leunend over een stenen rand!!
s’Avonds weer gezellig gegeten en als
afsluiting van de dag in onze “volière”gezeten
Vrijdag
Charlotte heeft goedkope tickets “geregeld”
voor de Universal studio’s, alleen moeten we een 1,5 uur durende tour volgen op
een resort. Hier kunnen we dan de eigenaar worden van een deel van een
vakantiewoning in Florida. We krijgen tijdens deze tour ook een ontbijt
aangeboden. We zijn natuurlijk heel benieuwd.
Nadat we een beetje ontbeten hadden vertrokken
we richting het “Wyndham Palm Resort”
Men gaat ons uitleggen wat “timesharing” is en
dit natuurlijk aan ons verkopen .
Onderweg hebben we de grootste lol. Overal
waar we komen tijdens onze vakanties moeten we altijd kijken of we iets kunnen
kopen. Het ziet er altijd leuk uit tijdens zo’n vakantie en het zou een prima
belegging kunnen zijn.
We bellen nog even naar opa. Die ziet het
“timesharen” ook wel zitten aangezien hij vroeger in de oost geweest is kan hij
prima tegen deze hitte en …investeren kan nooit kwaad en by the way: weet GJ al
dat Fortis weer iets gekocht heeft??
We worden netjes ontvangen in het Wyndham Palm
Resort en nadat onze paspoorten gecontroleerd zijn, ons inkomen gecontroleerd
is.worden we door een enigszins corpulente amerikaanse (ze lijkt begin zestig)
meegenomen voor het ontbijt. “I’m
your sales-representative for today”. Blijkbaar denkt ze
dat we morgen weer komen en dan een andere sales-representative willen.
Het ontbijt bestaat uit scrambled eggs, de
kleinste doorgebakken saucisses die we ooit gezien hebben, croissants american
style (te droog, te klein, smakeloos), koffie, thee of limonade. Eat as much as you can..als we maar luisteren. We beperken ons alle drie tot een croissant (die we overigens geen van
drieën opeten).
We worden ontvangen in een grote hal waar nog
meer “prospects” aan kleine tafeltjes zitten te praten met hun
sales-representative. Het is een gekwek van jewelste. We moeten vanwege de
herrie iets te dicht bij onze sales-representative-of-today gaan zitten om echt
van ons ontbijt te kunnen genieten. Er zijn veel verschillende sociale
achtergronden vertegenwoordigd zien we: weinig WASPs
(White-anglo-saxon-persons). Het blijkt dat ze hier ongeveer 300 gesprekken per
dag hebben. De organisatie besteedt per gesprek ongeveer $300. Reken maar uit:
hier moet goed aan verdient worden, anders wordt dit geld niet uitgegeven. Hoe
dat gaat horen we later! Zo nu en dan vraagt een grote Amerikaan (duidelijk de
manager van de sales representatives) het woord en kondigt aan dat weer een
gezin een levenslange verbintenis heeft afgesloten met Wyndham Palm Resort. Na
zo’n aankondiging gaat er een luid gejuich en applaus door de zaal. Iedereen is
altijd “exited” in Florida. Het lijkt wel alsof er iemand bekeerd is tot een
geloofsgenootschap. We hebben zelfs de neiging om mee te klappen: enthousiasme
werkt altijd aanstekelijk.
Na een grondige en noodzakelijke “social
talk”, waarbij onze sales-representative-of-today over haar persoonlijke leven
vertelde, haar kinderen en haar eigen ervaringen met timesharing, kregen we een
aantal kinderlijk geformuleerde vragen over ons heen. Wanneer, waar, hoe, gaan
jullie op vakantie, wat kost dat per keer? Voor de rest van jullie leven …en
dat van jullie kinderen ?? Ze maakt een ingestudeerd rekensommetje ..zoveel
weken ..zoveel jaren tegen welke prijs?? GJ vermoedt dat ze niet eens weet wat
ze nou precies uitrekent: ze neemt een inflatiepercentage van 6%, ze hanteert
een toekomstige Net Present Value. We gaan haar maar niet vragen naar de
mathematische achtergrond van de berekeningen.
Toen moesten we mee voor de rondleiding en in
een golfkarretje reden we snel het terrein over..een zwembad, nog een
zwembad…een waterval…een golfterrein.
Keurige omgeving, palmen, brede wegen, groene
gazons, alle auto’s rijden zachtjes, de zon schijnt, de lucht is blauw. Het
leek het ons wel wat. ..emile en moon..
misschien een gat in de markt???dit vinden zij ook vast wel wat..Het zag
er super uit. Kunnen we iedereen bij ons in florida uitnodigen!!
Als wij niet gaan.. weten we nog genoeg
anderen die dit hier ook wel leuk vinden.
We zagen het wel zitten!! Een rondleiding
..enorme appartementen (nog groter lijkend doordat de muren bekleed zijn met
immense spiegels). Een flatscreen van meer dan een meter, twee jacuzzi’s (beide
in de slaapkamer: hygiënische mensen die Amerikanen), alle units hadden een
vaatwasser, een wasmachine en een droger alle gemakken aanwezig. Toen we in de
tuin zagen dat de units ook een volière[ schijnt voor de muggen te zijn ,maar we hebben er nog geen 1 gezien!!]
hadden waren we helemaal verkocht!
Vervolgens weer terug naar de hal met
prospects. Er was inmiddels weer een nieuwe lading aangevoerd: zoals wel vaker
in Florida worden de mensen hier gezien als grondstoffen voor een industrieël
proces. Aan het eind van het
proces komen ze er weer uit: bij voorkeur uitgemolken.
Na een korte uitleg van het begrip
“timesharing” (“Oh…you don’t know what timesharing is? That’s amazing!”),
volgde de financiële paragraaf. We konden de unit kopen voor een prijs van rond
de $ 25000, maar omdat het zo’n bijzondere dag was zouden we 15% koring kunnen
krijgen. Vervolgens kregen we een voorstel voorgeschoteld waarin een hypotheek
werd aangeboden over het gehele bedrag en waarbij een rentepercentage van
17,75% (!!) werd gehanteerd. Dit kwam neer op een maandlast van $ 423, want er
waren ook nog allerlei extra kosten en taxes te voldoen. Tel hierbij op een
vergoeding voor het onderhoud van de unit $ 800 (inclusief ook hier de
onvermijdelijke taxes), dan kom je op een jaarlast van een dikke $ 5800! Maar dan
heb je ook zegge en schrijve per jaar één week (!!) de beschikking over je
eigen unit. En dit je leven lang. En later kun je dit voordeel ook nog
doorgeven naar je kinderen. En heb je genoeg van deze unit dan kun je hem
altijd ruilen voor een unit op een ander resort. En… GJ wijst onze
sales-representative-of-today op het toch wel misdadig hoge rentepercentage.
Hierdoor getriggered haalt ze de manager erbij: dit gaat zelfs een
sales-representative-of-today boven de baseballpet. Een stevige kerel van Mexicaanse
afkomst (type: “Ook nog even naar het oliepeil kijken, mevrouw?”) komt GJ
vervolgens uitleggen dat het hier inderdaad om een hoog percentage gaat, maar
dat ie voor ons een regeling heeft voor een lager percentage. Hij krabbelt in
rap tempo een aantal getallen op een velletje en biedt aan om de maandlasten te
verlagen naar $ 300, omdat ie begrijpt dat we de unit wel willen hebben, maar
dat we een financieringsprobleem hebben. Uiteraard schiet dat bij mij in het
verkeerde keelgat: hoe durft ie! Er wordt weer gejuicht in de zaal. Sinds we
hier zijn hebben we al minstens tien keer een dergelijk ritueel mogen meemaken.
Er worden goede zaken gedaan.
Vervolgens ontstaat een soort steekspel,
waarbij de manager van onze sales-representative-of-today ons in een positie
wil manoeuvreren waarbij we alvast een principe-overeenkomst sluiten voor 2007,
dan hebben we alle tijd om alles goed voor te bereiden. Na tien minuten geven
ze het op. Vervolgens komt het kleine zusje van de manager nogmaals proberen
ons voor de nog kortere termijn geld uit de zak te kloppen. Er komt een zodanig
onoverzichtelijke constructie op papier, waarbij ons alleen maar duidelijk was
dat we aan de eind van het rit ons geld altijd terug kregen. Dan kunnen we het
net zo goed in ons zak houden is onze conclusie. “The construction is much to complicated for me” zegt GJ nog uiterst
beleefd. We worden niet meer aangesproken en snel naar de
deur geleid. “Follow the green
line to the exit and there you will get your tickets.” Vrolijk
en voldaan volgen we onze weg. Alleen ben ik nog enigszins pissig. Wat denken
ze wel….dat we geen geld hebben??? Al met al een prachtig fenomeen. Hadden we
voor geen geld (nou ja, een beperkte hoeveelheid dan) willen missen.
Maar door het regelen van deze tour door char hebben we 200 dollar korting
gekregen op onze kaartjes voor de universal studios!!!
