Reisverhalen

Lieve allemaal,

eergisteren zijn we vroeg op pad gegaan met 2 auto’s de bergen in via karlovy vary
Naar bozi dar .
Na ruim een uur waren we boven ,zelfs de bmw heeft het gehaald !
Wat rondgekeken in het plaatsje en besloten dat we gaan proberen om morgen te gaan langlaufen dus moeten we spullen regelen …
Bij een skiverhuur vroegen wij serieus hoe of waar we les konden regelen maar deze man keek ons met een stalen gezicht aan en vroeg ..”kunt u lopen”????
Oke ,er is dus geen les nodig .
Morgen komen we terug!
In een restaurant heerlijk gegeten ,(vanavond eten we wel brood!) en de dag is bijna om
Toen we het parkeerterrein af wilden rijden kwam gertjan geen meter vooruit ,bovendien bleef de motor afslaan ,omhuld door zwarte rookwalmen duwt Alexander de auto naar voren totdat deze weer grip kreeg!
De rit naar beneden verliep verder goed al hielden we de bmw ernstig in de gaten .
Door karlovy vary gereden en naar de Tesco (grootste supermarkt van tsjechie)
Op zoek naar slingers en ballonnen ,ze verkopen alles maar geen slingers!!!
Dat probleem lossen we nog wel op…
Sávonds redelijk op tijd naar bed nadat alexander en Charlotte hun wangen uitgerekt hebben met het opblazen van ballonnen ,morgen vroeg op

Vrijdag 28 december
Heerlijk verse broodjes en verse gebakjes gegeten .
De skibroeken aan,,handschoenen en verse broodjes mee en op weg naar bozi dar .
Nu had de Volvo wat problemen om te parkeren, ijs is toch erg glad ,maar gelukkig zonder hulp toch netjes geparkeerd.
Vol goede moed liepen we ,door toch zeer ijzige kou, naar de skiverhuur winkel,dit wordt leuk!
Nadat iedereen voorzien was van ,langlaufschoenen ,hele lange smalle latten en grote stokken
Liepen we richting het begin van de loipe…
Zelfs de latten aan je schoenen krijgen was rampzalig moeilijk en zorgde gelijk voor de eerste zweetdruppels ….het werkt dus net iets anders dan bij skischoenen ….maar de sneeuw is wel net zo glad!
Hebben jullie wel eens met latten aan je schoenen gelopen die alleen aan je tenen vast zitten?????
Wij nu wel ….en dat is moeilijk !!!
Voordat we allemaal die latten aan hadden ….alexander hielp iedereen graag maar vergat gelijk dat hij van die lange voeten had en lag gelijk languit met zijn benen gekruist en kompleet in de knoop op de grond !
Vond het gelijk al niet leuk …
En toen ,zie maar eens vooruit te komen!
Skieen is moelijk ,maar dit is echt vreselijk…het lijkt of deze latten nog gladder zijn !
Tot overmaat van ramp kwam er na een paar meter een heuvel …naar beneden !
char …had het idee dat haar liezen uitgerekt waren, en ik..????
Mijn knie vond het gelijk al niks.
Voetje voor voetje gingen we naar beneden ….niemand durfde te lachen …
We hadden het heel de tijd koud gehad maar nu??? rode hoofden
Na 1 km waren we versleten ..alle spieren deden zeer…gewoon lopen gaat sneller
Maar al die mensen die ons passeerden … hadden er geen moeite mee.
Na 2 km staakten char en ik en gingen de andere drie nog een stukje verder
20 minuten later waren ze weer terug en met zn allen langlauften en liepen we terug..
Snel de latten ingeleverd en naar de kroeg!
Met enorme rode konen zaten we aan een glaasje ,ik geloof niet dat ik dit ooit nog doe..
Op de terugweg even bij een vietnamees stalletje gekeken joyce kocht hier na afdingen een schapenvacht.
De terugweg was vreselijk ,de enorme mist zorgde voor geen enkel zicht en de laatste kilometers leken eindeloos.
Toch kwamen we heelhuids in de bewoonde wereld..
In marianske lazne lekker gegeten en op de terugweg was de mist nog niet weg ,wel zagen we een hert welke vlak voor ons over de weg liep .
Sávonds werd charly …missuluk…en aan het begin van de nacht werd ze echt ziek…
Na een gebroken nacht zaten we aan het ontbijt.
Char nog steeds ziek…
Alexander ….ik voel me niet lekker….
Ik …ben niet helemaal lekker …
Kortom een dag in het teken van …hoe voel je je ????
Een beetje opgeruimd en het begin gemaakt van het leegruimen van de benedenverdieping..
Char en Alexander gaan heel vroeg naar bed en joyce en ik bakken oliebollen…
Het huis stinkt nu en ik ga strijken
Morgenochtend gaan we naar Praag
Voor iedereen een gezellige oudejaarsavond en een goed begin !!!
jp

Lieve familie,

vandaag hebben de kinderen besteed aan het “wiien” (een computerspel) en het in elkaar zetten en uitproberen van een tafelvoetbalspel.
Gertjan heeft de wc gerepareerd die door bleef lopen en zich verdiept in de komende verbouwing ,
Alexander is even gaan winkelen maar het was toch ernstig glad ,hij is wel met vlag en wimpel geslaagd voor zijn slipcursus …
Geen paniek er is niets gebeurd ….een extra rondje in de bocht …
kortom de dag was snel voorbij.
Rond 4 uur hebben gertjan en ik de kinderen in hun sop gaar laten koken en zijn naar jiri en dagmar gegaan in plzen ( de vorige eigenaren ) hier werden we met open armen ontvangen .
(Onderweg hebben we minstens 20 herten zien lopen.)
De Zelfgebakken kerstkoekjes stonden klaar en de sekt stond in de aanslag …
Dagmar had de laatste dagen erge last van galstenen maar haar witte gezicht kreeg snel weer kleur toen ze ons zag en ze wilde echt bij ons blijven zitten .
Sinds kort hebben ze twee satellieten ..kunnen nu Nederlandse tv ontvangen!!
we kregen een kalender voor het nieuwe jaar van plzen ,een fles wijn en een een waxinelicht houder ,en een schaal koekjes voor de kinderen , gelukkig hadden wij nog stroopwafels en een fles champagne meegenomen .
Samen met jiri zijn we uit eten geweest ,gelukkig kunnen wij hem zaterdag de sleutel van ons huis brengen zodat hij onze verbouwing in de gaten kan houden !
Om een uur of tien waren we weer thuis waar de kinderen gezellig spelletjes zaten te doen .
Onze kerstboom ziet er nu uit alsof hij al maanden in de kamer staat…
Mijn boeken staan nog nieuw te wachten om gelezen te worden ..
Een hele stapel films wil graag bekeken worden …
Mijn film is nog lang niet af…
De kaarsen zijn allang weer opgebrand ,de wasmand vol…
Maar ik moest eerst ………“even mailen”
Groeten vanuit ons beranovka!
jp

Lieve familie,

Omdat al jullie reacties op de eerdere emails zo enthousiast en hartverwarmend waren
Ga ik toch maar aan het einde van de eerste kerstdag even tijd maken om Jullie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Gisteren aan het eind van de middag gingen Charlotte en joyce even aan de wandel,op zoek naar “wilde dieren” ,ondertussen zat Alexander gezellig een film te kijken gertjan las een boek en ik rommelde wat in huis.
De vrouwen onder ons begrijpen wat dat betekent ….opruimen…schoonmaken …opgebrande kaarsen vervangen ,kadootjes inpakken enz…
Gj en ik kwamen ineens op het idee om even bij het klooster te gaan kijken hoe laat de kerstnacht zou beginnen , toen wij de “straat”uitreden zagen wij de meiden in het weiland aan komen lopen en eer wij het door hadden ploften zij gezellig op de achterbank.
Het begon al wat te schemeren en hierdoor zagen wij de herten uit het bos komen lopen ,
Bij ieder open stuk liepen dieren ,aan de manier van lopen zagen we verschil tussen een vos of een hert .
Bij het klooster aan gekomen was het stil en donker,waar we ook gingen kijken ..niets of niemand..
Ach ,we zien straks wel..nog even wat rond gereden en toen het echt donker was terug naar huis en lekker spaghetti gegeten .
Rond half tien stonden we allemaal gelaarsd en gespoord en hebben we ons weer met z’n zessen in 1 auto gepropt op weg naar het klooster.
Een lege parkeerplaats…stilte …alleen heel in de verte hoorden we kerkklokken …
De deur was open en heel stil en voorzichtig gingen we naar binnen, er was niemand…
In de banken lagen liturgieen klaar…we stonden al een paar minuten doodstil te wachten toen er een monnik binnen kwam schrijden en alleen een kaarsje aan stak…en weer verdween.
Wat moesten we nu??
Ook wij hebben eerst maar kaarsjes aan gestoken ..
Gelukkig verscheen de volgende monnik, gertjan vroeg hem heel zachtjes of we wel op tijd waren ,de monnik knikte maar zweeg in alle talen …
Ondertussen begonnen we te voelen dat het koud nee..echt steenkoud was in de kerk en we verstopten onze handen in onze zakken ,
Er stond midden voor een heel groot crucifix van een meter of 5 en daarom heen 5 heel sober versierde en oerlelijke kerstbomen en bij 1 van de pilaren ,die overigens allemaal vol hingen met beelden ,een schitterende levensechte kerststal .
2 vrouwen kwamen binnen met een grote beige deken bij zich en namen plaats in een van de banken en wikkelden heel hun benen in de deken,vouwden hun handen en bewogen niet meer.
Wij gingen ook maar zitten en keken nieuwsgierig naar de liturgie…en konden er geen touw aan vast knopen , noten lezen gaat mij ook niet echt goed af..
Ondertussen druppelde er wat mensen binnen .. een stuk of 6…
Gelukkig vulden wij 3 banken ,achter ons zaten 2 hele oude mensen stil en met vermoeide gezichten ,de bank daarnaast zaten twee middelbare mensen stiekum te filmen en foto,s te maken.
Voorin wat losse figuren en er gebeurde niets…geen geluid…alleen onze adem was zichtbaar.
Ineens stond er een monnik voorin en begon iets in het tsjechisch te vertellen ,verdween weer en al de aanwezige tsjechen stonden langzaam op en gingen bij de kerststal kijken .
Wij volgden gedwee( konden we gelijk even bewegen om bevriezen te voorkomen)
Ineens hoorde we een dwingende bel en gingen snel zitten,4 monniken kwamen binnen en het daarop volgende uur hebben we met verbazing ,nog net niet met open mond ,zitten kijken.
Hoeveel kerkdiensten ik ook meegemaakt heb…dit heb ik nog nooit gezien …
Om de haverklap moesten we opstaan en weer gaan zitten …ik dacht stiekum dit is om niet te bevriezen….
Het enige herkenbare was het “onze vader”te herkennen aan de tonen waarop het werd uitgesproken ..
Ineens was het voorbij en snel verdwenen de monniken naar achter waar ze een ieder die het klooster verliet op zijn tsjechisch “heil en zegen “wensten .
Na dit avontuur vertrokken we naar huis waar gelukkig de tv nog iets van kerst liederen liet horen .
Eerste kerstdag ontbeten met kersttv en s’míddags de gourmet voorbereid ,volgens maurits heet dit “dat met die kleine pannetjes’”
Aan het eind van de dag nog even aan de wandel ,het was heel koud en mistig ,dus geen herten gezien ..alleen maar angst om te verdwalen .
Na heerlijk gegeten te hebben de verlate sinterklaaskadootjes uitgepakt en op tijd naar bed.

JP

Zondag 23 december 2007

Lieve familie,
Vanmorgen om 10 uur zaten we met zijn allen ,iets wat in Nederland niet vaak voorkomt,
Aan het ontbijt.
Vers brood , eieren en Nederlandse worst…
Nog in pyjama ,of wat hierop lijkt, begonnen de kinderen aan het versieren van onze boom begeleid door de kerstliedjes van vicky Brown .
Een paar uur later was ons huis geheel in kerstsfeer, onze boom is wel “onze” boom…met echte zilveren ballen
Nepgroen rond de kamerdeur ,lichtjes voor en rond de ramen en een overvloed aan waxinelichtjes en kaarsen en op de overloop boven staat de nepper te stralen!
De meiden gaan even “shoppen”Alexander en marielle kijken film en wij gaan voor het eerst in tsjechie fietsen !
Dik aangekleed vertrekken we,de zon schijnt het is sprookjesachtig…gewapend met fototoestel.

Min 8 is toch erg koud…na 2 km voelen we geen handen en voeten meer,onze gezichten zijn helemaal stijf …
Stil staan ,handen laten warmen …een paar foto’s maken en nog een paar kilometer fietsen .
Ik stop ,gertjan ook maar en eerst maar even lopen om weer gevoel in onze ledematen te krijgen …de terugweg gaat de berg op ,
Buiten adem en helemaal versteend komen we halverwege de klim naar boven onze buren tegen die verbaasd aan ons vragen “”sind sie auf rad??????””””
Es ist winter und viel zu kalt ….tja ze hebben gelijk
Eens maar nooit meer ,,,,zonder thermokleding, het laatste stuk lopen we naar huis nog net niet bevroren …
Vooral gertjan zijn handen en voeten hebben veel tijd nodig gehad om weer te gaan leven en deden echt pijn !

S,avonds met z’n zessen in 1 auto, meiden achterin ,ak aan het stuur ,gertjan ernaast en ik op zijn schoot naar de pizzeria in tepla.
Mijn hoofd tegen de voorruit en mijn knieen tegen het handschoenenkastje is niet echt comfortabel !
In de pizzeria herkenden ze ons al,heerlijk gegeten en een voor Tsjechische begrippen een heel grote fooi achtergelaten ….voor kerst..
Sávonds kwamen onze buren iets drinken ,gewapend met zelfgebakken koekjes en een geurpotje met waxinelichtje ,
De dikke truien die ze aan hadden konden gelijk uit …het is bloedheet in huis ,,
Ingrid en karl zijn zo blij hier weer te zijn ,,karl heeft al 14 maanden chemo en is al een jaar geleden opgegeven …iedere dag is een kadootje .
Ze genoten van de door heleen meegegeven kerstkrans, en de later door ons gebakken bitterballen .
Het is toch heel interessant om over de cultuurverschillen te praten en van elkaar te leren .
Maar kerstmis is overal hetzelfde …wordt hooguit op een andere manier gevierd…
De meiden gaan gewapend met zaklamp een avondwandeling maken.en we leggen oud brood in de tuin ,ook hier moeten de dieren eten!
Vandaag liggen we allemaal voor 12 uur in diepe rust!

Maandag
10 uur is iedereen weer uitgerust beneden, we ruiken geen vers brood ….
De stekker zat er niet in !
Gelukkig hebben we afbakbroodjes en het kleinste oventje van de wereld en binnen korte tijd kunnen we alsnog ontbijten.
Het is al middag als iedereen eindelijk is aangekleed , de wc is ontdooid …hoera!
De kamer wordt omgetoverd tot spelletjes hol, kerstliedjes klinken en ik ga mailen .
Straks gaan we een pan spaghetti maken ,en vanavond naar de kerstnacht in het klooster van tepla ..
Overal ter wereld dezelfde woorden …in vele talen ..
Ook hier in beranovka,
maar hier is “midden in de winternacht”echt “midden in de winternacht”!
jp

Beste Hab en Moe,

De laatste dag van de vakantie inmiddels aangebroken. Vakantie van vier weken is in

zo’n geweldig land veel te kort. Er is alleen al in de omgeving waarin wij zijn geweest

nog zoveel moois te zien. Bij elke stop die we maakten, of ut nu Brice Canyon was, of Zion

of Grand Canyon, of Sequioa of Yosemite of San Francisco of etc. etc. steeds constateerden

we dat we nog niet alles gezien of gedaan hadden wat we wilden zien of doen. We zijn nog steeds

niet uitgekeken! Helaas vandaag toch terug. Gisteren Disneyland bezocht. Meer dan vijftien

uur op het park doorgebracht. Temidden van enge rollercoasters, rondlopende disneyfiguren

(Charlotte heeft ‘handtekeneningen’ van disneyfiguren verzameld), prachtige parades,

vriendelijk personeel, grandioze shows, ontzettend dikke amerikanen en heel grote ‘cokes’.

Kinderen (en wij ook) waren versleten toen we tegen twaalf uur gisteravond in de shuttle

naar het hotel zaten.

Proberen vandaag nog enige Californische zon op te doen aan het strand van LA: Venice Beach

Hollywood, Santa Barbara, oid. Daarna voor een groot aantal uur het vliegtuig in.

Tot heel gauw

Gertjan en Judith

Beste Hab en Moe,

Zijn inmiddels na een lange en slaapverwekkende tocht over de Interstate 5 weer aangeland in

Los Angeles. Voor het onvermijdelijke, door de kinderen geeiste, bezoek aan Disneyland.

Hebben slechts een dag door kunnen in de stad San Francisco zelf. Begonnen met een bezek

aan Fisherman’s Wharf. Tamelijk toeristische aangelegenheid. Uitzicht op Alcatraz.

Bezoek aan deze voormalige beruchte gevangenis was alleen mogelijk geweest als we een aantal

dagen van te voren kaartjes hadden besteld. Tijd doorgebracht bij de honderden zeehonden

die zich op deze plek in de zon liggen te koesteren. Charlotte vroeg zich weer af wie deze

dieren hier neergezet hebben. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar de Golden Gate Brug.

Er zelfs een heel stuk over gelopen. In de kou overigens. In de hele stad scheen het zonnetje,

maar letterlijk op de GG hing een dikke modderige bewolking. Verder door de stad gereden en

genoten van het feit dat SF op een aantal heuvels gebouwd is. Voor de kinderen is een weg die

plotseling met een helling van 45 graden naar beneden gaat nog steeds adembenemend.

Prachtige vergezichten over de stad vanaf de heuvels. Ook nog

het strand bezocht in het Golden Gate Park en vooral in het centrum van SF op zoek geweest

naar een parkeerplek: vier dollar voor twintig minuten. Uiteindelijk geparkeerd op zo’n

scheve helling.

‘s Avonds op zoek naar het restaurant waar we afgesproken hadden met een studievriendje van

Gertjan: Little Joe’s. Bleek na een blokjes rondrijden te vinden. We zaten op tijd braaf klaar.

Maar ook deze afspraak bleek misgelopen. We hebben nog een uur gewacht en zijn toen zelf maar

elders gaan eten. Helaas. Kinderen waren vooral teleurgesteld. Ruim twee uur te laat gaan

eten. Gigantische pizza’s, die we uiteindelijk niet op kregen. Maar geen nood: in Amerika

vraag je dn om een doggybag (klinkt beter dan ‘hondezak). Dus de rest van ons diner de volgende

dag opgegeten in de auto. Overigens was het wel opmerkelijk het grote

aantal zwervers dat we op straat zagen. De een had vier kinderen, de ander twee een derde

had AIDS. We zagen er later wel een aantal zitten in een junkfood restaurant, waar ze zich

te geod deden aan een hamburger.

Overigens hebben we nog deel kunnen nemen aan een Amerikaanse politieserie. Ons laatste hotel

in SF leek meer op de woning van malle Pietje. Gammele deuren, gaten in het plafond afgedekt

met leukoplast (volgens ons waren het kogelgaten), een airco uit het jaar nul met het geluid

van een Fokker Friendship die snel aan grondig onderhoud toe is, een hindoestaan achter de

receptie die de achetrnaam van Gertjan afkorte tot de heer Van (eerst dachten we dat ie ut

over onze auto had, maar hij had het eerste voorvoegsel als de hele naam genomen), verveloze

facade van het gebouw, loshangende gordijnen, een zwembad gevuld met smerig water en een tuin

vol met bouwmaterialen, boodschappenwagentjes, oude planken, verf etc. We arriveerden in het

donker en konden de belangrijkste conclusies pas de volgende dag trekken. We zaten nog geen

kwartier in onze kamer toen we het kabaal van een geweldig gevecht hoorden. Voor een kamer

waren twee gekleurde amerikanen elkaar flink aan het aftuigen. Een vluchtte weg, maar bleef

terug komen en schermutselingen forceren. Dit ging zo een tijdje door, totdat we een

van de twee met een mes achter zijn rug over de veranda zagen lopen. Judith is toen naar

de kinderen gegaan en Gertjan heeft de politie gebeld (911!). De kinderen bleken ook al een

en ander gehoord te hebben. Vonden het eigenlijk wel spannend. Vooral het bezoek van de

politie en het feit dat 911 gebeld was. C. wilde het liefst met de politie-agent op de foto:

‘Ik hoop dat ie ontzettend dik is’. Na ruim een kwarier bleek de schermutseling gesust en

konden we allemaal gerust gaan slapen.

Hopen dat ut in Disneyland vandaag ook zo spannend is.

Tot meels,

Gertjan en Judith

PS Het laatste dat we van jullie ontvangen hebben is het bericht over de speurtocht naar

het geslacht de Jong.